Δ. Σολωμού - Νεκρολογία Ιακώβου Πολυλά

Λόγιοι της Κέρκυρας - Ιάκωβος Πολυλάς

Ιάκωβος Πολυλάς (1825-1896

Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)

Ιακώβου Πολυλά - Νεκρολογία (Επικήδειος Λόγος)

Κέρκυρα, Νοέμβριος 1857

Προχθές επαράδωσε το πνεύμα ο Κόμης Διονύσιος Σολωμός. Ποίον άνθρωπον έχασεν ο ελληνικός κόσμος, η ανθρωπότης όλη, αρκετά και μόνα το δείχνουν η ευαγγελική ζωή του και τα ποιητικά του έργα, ώστε κάθε εικόνισις των, εις την παρούσαν στιγμήν, είναι περιττή.

Αλλά περιττό δεν είναι εις το βαρύ πένθος, οπού επλημμύρισε ταίς καρδιαίς των κατοίκων της Κερκύρας -όπου ο αείμνηστος με αγάπη επέρασε το άνθος της χαριτωμένης ζωής του, και είδε αχ! μόλις εις τα χαράματα ταίς γαληναίς ημέραις της γεροντικής ηλικίας, όπου με υπομονή και με πίστην ασάλευτην εις την αλήθεια, ωρίμαζε τους γλυκούς καρπούς του νοός του, ώσπου τέλος αφήνοντας μας εις τα δάκρυα αναπαύθηκε εις τα βάθη εκείνου του νοητού κόσμου, του οποίου προαισθανότουν τα μυστήρια και εις το οποίον καθώς ο ίδιος είπε εις ταίς ύστεραις ημέραις της σκληρής αλήθειας του, ο άνθρωπος βλέπει όλο το Αληθές δεν είναι, όχι, περιττό να προσφέρει και ο ελάχιστος μίαν μαρτυρίαν της αγάπης την οποίαν εκείνος είχε το χάρισμα να εμπνεύσει και εις την πλέον αναίσθητη ψυχή με το αγγελικό του ήθος ως να είχε τόση δύναμη η φλογερή του καρδιά, ώστε ν' αναστήσει και τα νεκρωμένα αισθήματα εις τα ξένα στήθη. 

Αυτός, ο οποίος είχε την αρετή, πούναι το στεφάνι όλων των αρετών, τη γλυκειά ταπεινοφροσύνη, τόσο αληθινή, ώστε εστόμωσε το πικρό δόντι του φθόνου, αυτός απ' εκεί όπου είναι, βέβαια δέχεται μ' ευγνωμοσύνη τους στεναγμούς μας, καθώς με τρυφερή συγκίνηση, εδεχότουν ζώντας μεταξύ μας, το χαιρέτισμα του μικροτέρου ανθρώπου.

Η Κέρκυρα που εχάρη εικοσιοχτώ χρόνους της σεβαστή τούτην Ύπραρξη, έχει το πικρό προνόμιο να βλέπει σιμά εις το πένθος οπού σκεπάζει όλη την ελληνική γη, το χάσμα που αφήνει εις τους κόλπους της ο θάνατος του αγαθού ανδρός, του πλούσιου ευεργέτη, του θερμού φίλου, και, ως προς αυτό μόνον, τούτος ο τόπος - του οποίου μικρή παρηγοριά απομένει η μεγάλη αυτή και αξιοθρήνητη δόξα που τον εδιάλεξε δεύτερη πατρίδα του, λέγοντας συχνά "εδώ θ' αφήσω τα κόκκαλά μου", -η Κέρκυρα μόνη δύναται να ξέρει και να αισθανθεί πόσο τέλεια εις τον Μεγάλον Άνδρα, τον οποίον κλαίμε, εφαρμόζονται οι εξής στίχοι του:

"Κι αν για τα πόδια σου ΚΑΛΕ κι αν για την κεφαλή σου
κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάνι ο Ήλιος,
δώρο δεν έχουνε για σε, και για το μέσα πλούτος.
Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος."

❄ Αρχική Δημοσίευση /περισσότερα εδώ