Μαριονέτες

Βλακεία Εγωπάθεια Μωρία...

Γιώργος Σεφέρης: δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα...

Γιώργος Σεφέρης

Ο Γιώργος Σεφέρης έζησε την Μικρασιατική Καταστροφή ξεριζωμένος αυτός κι η οικογένεια του από τα πάτρια εδάφη. Στην Αθήνα πάλι, τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο με τα οδυνηρά επακόλουθα του Εμφυλίου για την Ελλάδα. Πόλεμοι, Ξεριζωμοί, Καταστροφές - ένα σκηνικό απελπισίας που ξετυλιγόταν κάθε μέρα στα μάτια του

Ο Στρατηγός Scobie στην Αθήνα
ΙΙ Π. Π. ▪

Για άλλους της δικής του τάξης και επαγγελματικής ασχολίας - ως διπλωμάτες με σκοπό την επίλυση των εθνικών θεμάτων, συνομιλιών προς εξεύρεση λύσεων συμφερτικών για την πατρίδα, αυτό το σκηνικό της απελπισίας που για χρόνια ήταν η ανάποδη του εθνικού φορέματος της μετέπειτα προόδου και ανασυγκρότησης τα όσα είχαν περάσει, τα όσα ακολούθησαν ήταν ιστορικές αναγκαιότητες θα έλεγαν, που τι μπορεί να κάνει κάποιος παρά να τις αποδεχθεί.

Κατά τη ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ που μοίρασε μαζί με τους Ρούσβελτ, Στάλιν τον κόσμο στο Ρωσικό θέρετρο Γιάλτα (4-5 Φεβρουαρίου 1945) στα θερινά ανάκτορα του Τσάρου - Λιβάδια Κριμαίας, "Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού". Όμως αυτό το "εφικτό" ένας ποιητής, ένας αποδιωγμένος από το σπίτι του, αντικρίζοντας τα δεινά του πολέμου του καιρού του, όσο ψηλά κι αν ίσταται, δεν μπορεί να το δικαιολογήσει.

Γιώργος Σεφέρης

Όπως λέει στα Ημερολόγια τόμος Ε΄ μπροστά στη βιτρίνα του Προμπονά στην Ομόνοια: "χαλάσματα παντού χαλάσματα Σπίτια τιναγμένα, σμπαραλιασμένα, μ' όλο αυτό το αλλόκοτο και φοβερό χιούμορ που παίρνουν τα έργα των ανθρώπων όταν ξεχαρβαλωθούν και αχρηστευθούν"... Ξέρει πως αυτά τα χαλάσματα είναι απ' τον πόλεμο, αλλά πίσω απ' αυτόν, χέρια ανθρώπων υπέγραψαν διαταγές, επιστρατεύσεις, συμφωνίες. Αυτά τα χέρια είναι που φέρνουν την καταστροφή κι όχι οι οβίδες του πολέμου. Κι αυτά τα χέρια είναι των πολιτικών που διαχειρίζονται τις εξελίξεις της πορείας των λαών.

Γι' αυτό καταφέρεται ενάντια στους πολιτικούς της εποχής του: προδοσία, ζαμανφουτισμός, ήταν το μελάνι που κάθε φορά γέμιζε τους στιλογράφους για τις πάσης φύσεως υπογραφές τους. Αμετροέπεια ήταν πάντα το κίνητρο των διαταγών και αποφάσεων τους. Όχι φυσικά στο λεκτικό τους - αυτό σπάνιες φορές δεν μπορούσαν να κρύψουν τις κρυφές τους σκέψεις. Αλλά στον τρόπο που σκέπτονταν: να ξεμπερδεύουμε με το πρόβλημα, να ξενοιάσουμε, να μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.

Λόγω θέσης ευρισκόμενος στον κόσμο των θορυβωδών και χαζών μαριονετών - αφού άλλων χέρια τις κινούν, αλλότρια συμφέροντα έχοντας κατά νου, ο Γιώργος Σεφέρης διάλεξε τον ήσυχο ίσκιο των πεύκων του Πόρου που αντίκριζε απ' το παράθυρο της βίλας Γαλήνη, που έγερναν σιλουέτες μουντές καθώς έπεφτε το σούρουπο.

Ο Σεφέρης είχε κατανοήσει από καιρό πριν, Σύμμαχοι και Προστάτες στ' αλήθεια τι σημαίνουν - καθώς και Φίλοι ενίοτε - ή οπωσδήποτε;...

Ο στρατηγός Scobie στην Αθήνα - Αρχική πηγή ▪