Συντροφικά

Αναγνώσεις

27/7/'11
    Χατζηκυριάκος Γκίκας - Μεσογειακή Μούσα
  • Απόσπασμα: "Ο Δρόμος προς την Αυτοταπείνωση"
    • Ανήμερα των Θεοφανείων ετοιμαζόσουν για εθιμοτυπική επίσκεψη. Έπιασες το ξυραφάκι για να φτιάξεις λείο προσωπάκι, ιδανικό για φίλημα. Κοιταζόσουν στον καθρέφτη και καμάρωνες ενώ ταυτόχρονα άκουγες τον αγαπημένο σου σταθμό στο ραδιόφωνο. Άνοιξες τη βρύση, ξέπλυνες το ξυράφι απ’τη σαπουνάδα, το ξανακούμπησες πάνω στο δέρμα σου και με μια κίνηση το έγδαρες από τη φαβορίτα προς το πηγούνι.

      Σε περίμεναν στου φίλου σου του Φώτη, η γυναίκα του, μια καταπληκτική μαγείρισσα, θα είχε συνθέσει ένα σωρό νοστιμιές με μοσχαράκι και ζυμαρικά αλλά και με πίτες των οποίων το φύλλο άνοιγε η ίδια με περισσή αγάπη για τον άντρα της και τα κοντινά τους πρόσωπα. Κόκκινο κρασί θα συνόδευε το γιορτινό τραπέζι και γλυκά από σοκολάτα και σιρόπι περισσότερα περισσότερα
5/11/'11
    Νίκος Δήμου -
    Ημερολόγιο Καύσωνα
  • Νίκος Δήμου:"Ημερολόγιο Καύσωνα" - Το Υπόγειο  Ενώ η Αθήνα πλήττεται από ένα κύμα καύσωνα που αγγίζει τα όρια της οικολογικής καταστροφής, ο συγγραφέας, κλεισμένος στο υπόγειο του σπιτιού του, προσπαθεί να εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου [...]. Στο τέλος τα λύτρα που διώχνουν προσωρινά τον Χάρο από κοντά του, είναι ο θάνατος της αγαπημένης του γάτας. Απόσπασμα:
    • Είμαι μόνος. Το τηλέφωνο έχει μέρες να χτυπήσει. Καλύτερα. Διαθέτω πλούσια παρέα: βιβλία, δίσκους, φωτογραφίες. Ο έξω κόσμος μπορεί και να έχει πεθάνει - όλα σιωπούν σαν σε πυρηνική καταστροφή. Το υπόγειο αντέχει, μικρή δροσερή όαση στην καρδιά μιας πυρωμένης πόλης.
      'Η νησί. Ναι, περισσότερο νησί, απομονωμένο σε μια θάλασσα λάβας. Γιατί κι εγώ νιώθω ναυαγός.

      *Η διαφορά μου από τον Νώε. Εκείνος ήξερε πως η βροχή θα σταματήσει. Περίμενε το κλαδί της ελιάς. Πίστευε και στον Θεό και τον άνθρωπο.

      Σίγουρα και ο καύσων κάποτε θα σταματήσει. Αλλά το περιβάλλον γύρω δεν θα πάψει να είναι εχθρικό και αφιλόξενο. Περιστέρι δεν περιμένω. Εγκλωβισμένος στην (υπόγεια) κιβωτό μου, κρατιέμαι από κομμάτια ναυαγίων, κείμενα και ήχους. ("These fragments I have shored against my ruins: Με τα συντρίμμια αυτά στύλωσα τα ερείπια μου.")

      Ο μέγας, μόνιμος κατακλυσμός δεν θα περάσει. Όχι στα δικά μου χρόνια. Όχι σ' αυτή τη χώρα.
      περισσότερα
28/1/'12
    Διδώ Σωτηρίου -
    Κατεδαφιζόμεθα
  • Διδώ Σωτηρίου: "Κατεδαφιζόμεθα" Α΄έκδ. Κέδρος 1961 (Μυθιστόρημα σε 4 Μέρη) σελ. 361 Απόσπασμα:
    • Μόλις ο Άρης αντίκρισε το παγκάκι αδειανό, βιάστηκε να το πιάσει. Ακούμπησε το χαρτοφύλακα του, σφούγγισε με το μαντίλι του  το κούτελο και λαιμά, έριξε ανήσυχη ματιά στη λιγοστή σκιά που δίνανε τ' αναιμικά σκονισμένα δέντρα. Δε θα περάσει ευχάριστο μεσημέρι. Καίγεται ο Πειραιάς. Πάνω απ' το λιμάνι ο αυγουστιάτικος ήλιος λιώνει σίδερο. Πήχτρα η σκόνη, ασφυξία. Μαχαίρι χρειάζεται να σκίζεις τον αέρα για να περνάς. Οι κρότοι λιανίζουνε το μυαλό. Αμολημένα θεριά τα τροχοφόρα μουγκρίζουνε. Τσιρίζουν γερανοί, βαπόρια, πουλητάδες. Κομπρεσέρ ανασκαλεύουν την άσφαλτο. Κλείνουνε ρολά, σχολνούνε φάμπρικες, μαγαζιά. Οι άνθρωποι σαλεύουν πνιγμένοι στον ιδρώτα τους. Τρέχουνε, όλο τρέχουνε. Αγκομαχούν να προλάβουν, να φτάσουνε...

      Μέρα-νύχτα το λιμάνι, γλώσσα δε βάζει μέσα, σαν τα γκρινιάρικα μωρά. Όμως τα σπίτια, στις γειτονιές, όπου να 'ναι, θα κλείσουν τα παραθυρόφυλλα τους, θα προστατέψουν τον άνθρωπο. Λίγες στιγμές ηρεμίας, δίχως ρούχα, δίχως μάσκες. Αυτός ποτέ δε δοκίμασε τη λαχτάρα, να βιαστεί να γυρίσει σπίτι του. Του είναι ανυπόφορο αυτό που θεωρεί σπίτι του. Και σήμερα ένα παραπάνω. Δε θα 'χει ν' αντικρίσει μονάχα τις τρεις γεροντοκόρες θειάδες του, θα 'ναι συναγμένο εκεί ολόκληρο το Γιαννουλέικο σόι να χαιρετήσει το Ντίνο που ήρθε ξαφνικά απ' τη Θεσσαλονίκη. Αυτό το ταξίδι-αστραπή του θείου του τον βάζει σ' έγνοια. Έχουνε βαλθεί όλοι μαζί να μην τον αφήσουνε να μπει στο Πολυτεχνείο. Δε θα τους περάσει, δεν πρόκειται. Είναι πια άντρας, δε θα ορίζουν άλλοι τη μοίρα του. Ήρθε η ώρα να διαλέξει αν θα μείνει αυτός που είναι, ή θα γίνει όπως τον θέλουνε οι άλλοι.
      Ιανός (περισσότερα)
    • Βιογραφικό
      Διδώ Σωτηρίου (1909 - 2004)
      *Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στο 👉 Κίρκιντζε (Άνω Έφεσος) της Μικράς Ασίας - περιοχή Αϊδινίου.👉 Περιοχή αλλιώς πως γνωστή ως Ορεινή Έφεσος.  Η οικογένεια μετακόμισε στη Σμύρνη λίγα χρόνια πριν την Καταστροφή του 1922. Όλο της το έργο βασίστηκε στα βιώματα του διωγμού από τους Τούρκους του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

      Διακρίθηκε στα γράμματα με τη συγγραφή εξόχων ρεαλιστικών μυθιστορημάτων με μια γλώσσα γραφής ρεαλιστική συνάμα ποιητική, μ' ένα ρυθμό που παρασέρνει τον αναγνώστη στη πλήρη εξερεύνηση και εξοικείωση με τα διαδραματιζόμενα της πλοκής.

      © Νέα έκδοση, Βήμα Βιβλιοθήκη (ΔΟΛ) 2011, Αύγουστος

Τα στοιχεία με το χεράκι είναι του αρθρογράφου του παρόντος

Δημοφιλείς αναρτήσεις