Mag.Box

Sirince - Κιρκιντζές Sirince - Ο παλιός "Κιρκιντζές" ✎ Ιωνικόν Αρχική δημοσίευση εδώ Γιατί τα σπάσαμε τα αγάλματα των γιατί τους διώξαμε απ’ τους ναούς των, διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί. Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη, σένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη, Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο την ατμόσφαιρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των και κάποτ’ αιθέρια εφηβική μορφή, αόριστη, με διάβα γρήγορο, επάνω από τους λόφους σου περνά. Ιωνικόν Κ. Π. Καβάφης "Αν υπάρχει αυτό που λέμε παράδεισος το χωριό μας ο Κιρκιντζές, ήταν ένα δείγμα του. Κοντά στο Θεό ζούσαμε ψηλά ανάμεσα σε κατάφυτα βουνά και ξαγναντεύαμε ολόκληρο τον καρπερό κάμπο της Εφέσσου που ήτανε δικός μας ίσαμε τη θάλασσα". Έτσι περιγράφει η Διδώ Σωτηρίου στο μυθιστόρημά της "Ματωμένα Χώματα" τον Κιρκιντζέ. Χωριό εξακοσίων κατοίκων σήμερα, ονομάζεται Sirince (Σιρίντζε) και φωλιάζει στις πλαγιές των λόφων, 350 μ. πάνω από τη θάλασσα ανάμεσα σε πυκνά δάση, δώδεκα χλμ....

G Γιάννης Ρίτσος Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν τον περασμένο Νοέμβριο από τον θάνατο του Γιάννη Ρίτσου και οι εκδόσεις Κέδρος τιμώντας τη μνήμη του κορυφαίου ποιητή εξέδωσαν μιαν ανθολογία του έργου του που την επιμελήθηκε η Χρύσα Προκοπάκη, η οποία εδώ και πολλά χρόνια μελετά και μεταφράζει στα γαλλικά την ποίησή του. Δεν ξέρω αν μπορεί να ανθολογηθεί ένα έργο που αποτελείται από 100 ποιητικές συλλογές (χωρίς να λογαριάσουμε άλλες 50 ανέκδοτες που άφησε πίσω του ο ποιητής της "Σονάτας του σεληνόφωτος". Είναι αμφίβολο αν υπήρξε στον δυτικό κόσμο άλλος ποιητής με τέτοιον όγκο δουλειάς. Νομίζω πως ακόμη και ο Νερούντα, που επίσης παρήγαγε ένα τερατωδών διαστάσεων ποιητικό έργο, έγραψε λιγότερα από τον Ρίτσο.  Αλλά και τα 2.000 ποιήματα του Του Φου ή τα 2.800 του Πο Τσου Γι, κορυφαίων κινέζων ποιητών της δυναστείας των Τανγκ, είναι λιγότερα από τα ποιήματα του Ρίτσου. Επιπλέον, εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε πρόσθετες δυσκολίες, που οφείλονται στη θεματική και αισθητική πολυμορφία ...

Tρέχει. Τρέχει με αντίθετο άνεμο. Περνά βουνά, λίμνες, πόλεις. Δυσκολίες και δυσκολίες. Φωτιές, πολέμους, γκρίνιες, οικογένειες. Λίγες ομορφιές όταν σταματάει να πιει νερό. Τις βλέπει για λίγο, τις πιάνει, ξεχνιέται. Και πάλι το κυνηγητό, η κομμένη ανάσα, οι αποσπασματικές εικόνες, τραίνα που περνάν με χαρούμενους ανθρώπους. Και αυτός σαν κυνηγημένος να προσπαθεί ταυτόχρονα και άλλα αθλήματα. Να έρχεται τελευταίος με την ψυχή στο στόμα, να μην τον βλέπει κανείς, γιατί οι θεατές έχουν ήδη διαλυθεί. Με βροχές, με χιόνια, με ήλιους, το σώμα αντέχει, το μυαλό πετάει. Άλλοτε ξεχνάει - άλλοτε θυμάται. συνέχεια στο ποίημα