Mag.Box

Το Αιώνιο Πάσχα του Νίκου Καρούζου Νίκος Καρούζος 1926-1990 /64 Από τη Συλλογή Σημείο " Πάσχα των Πιστών " 1955 Κύριε, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής. Άστρα και χώμα σε βαστάζουν. Μεριάζουν άφωνα τα σκότη και διαβαίνεις, ανέγγιχτη τον κόσμον αγγίζει μουσική και της καρδιάς τα πέταλα ροδίζουν, άνθος όμορφο ζεσταίνεται στον ήλιο. Λευκάνθηκαν οι άνθρωποι στο αίμα του αρνίου. Θεέ μου ανέρχεσαι λυπημένος, αν και για όραση εξακολουθείς να έχεις τη συγχώρηση. Ω θλίψη των ματιών του Κυρίου μου, της αιωνιότητας ο κάματος, έχω πολύ συνεργήσει για να υπάρχεις, είναι πολύ σ' εμένα το μερίδιο της ανομίας. Ανοίγει ένα τριαντάφυλλο, πάω και το ρωτώ: Πού έκρυψαν τον ήλιο; Πλησιάζω τη θάλασσα και της λέω: Είσαι βαθειά και με τα μυστικά μεγάλη σου η σχέση. Λυτρώνεται ο άνθρωπος; Απαντά το λουλούδι: «Θα χαθούμε» κι η θάλασσα με αχ αναταράζεται. Το κολοσσιαίο επίτευγμα του μεγάλου ποιητή Νίκου Καρούζου (1926-1990) είναι ότι εξέλαβε την ποίηση ως όχημα φιλοσοφικών διερ

Η Απώλεια της Επιθυμίας Μάνη - Δρόμος με έρημα Πυργόσπιτα Πρετώρια - Κρήτη Ένας άλλος υπερβατικός κόσμος κτισμένος σε μια ζοφερή πραγματικότητα. Με τις εικόνες μιας άλλης ψυχικής ανάτασης, διαίσθησης υπερβαίνονται τα τετριμμένα, τα πεζά και αδιάφορα πράγματα της καθημερινότητας. Μπορούμε να πούμε πως ο ποιητής της Υπέρβασης π.χ. στο ποίημα Πρετόρια ξεπερνιέται η τρέχουσα, σκληρή πραγματικότητα με την ενατένιση των δένδρων της λεωφόρου. Οι ζακαράντες θυμίζουν τα ειδυλιακά δειλινά της Αθήνας, τις συναντήσεις με αγαπημένους φίλους στο Ζάππειο ή στην Ακρόπολη. Το απαλό αεράκι με τις μυρωδιές από γιασεμιά του Αττίκ στους δρόμους της Πλάκας, η κατηφοριά της Συγγρού για μια έξοδο στις εξοχικές ταβέρνες της παραλίας του Φαλήρου. Ρίμα Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει Χείλια, φρουροί της αγάπης μου που ήταν να σβήσει χέρια, δεσμά της νιότης μου που ήταν να φύγει χρώμα προσώπου χαμένου κάπου στη φύση δένδρα... πουλιά... κυνήγι... Ρίμα Συλλογή Στροφή, 1933 🎋 Σαν "εκπεσμένος άγγελος" Σε

Έξι χρόνια στης φτωχογειτονιές της Πόλης "Κάτι παράξενο στο νου μου" Ορχάν Παμούκ Αθήνα 2015 Ορχάν Παμούκ - Η ιστορία του Μελβούτ από την Πόλη Ο σκοπός ενός μυθιστορήματος δεν είναι να θέτει ερωτήσεις αλλά να μεταστρέφει τις ερωτήσεις δίνοντας απαντήσεις —Ορχάν Παμούκ Αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον για το βιβλίο του Ορχάν Παμούκ " Κάτι παράξενο στο νου μου " είναι το διάστημα που πέρασε στις συνοικίες της Πόλης όπου η φτώχεια αναμειγνύεται με το ισλαμικό στοιχείο. Εκεί όπου δεν βλέπεις δυτικά ενδύματα αφού οι γυναίκες κυκλοφορούν με φερετζέ, τα παιδάκια παίζουν σε λασπωμένους δρόμους απ' τα παράθυρα ξεχύνονται μυρωδιές κρεμμυδιών απ' τις χαμηλές κουζίνες των φτωχόσπιτων. Έξι χρόνια καταγράφοντας σκηνές του δρόμου. Ένα βιβλίο του δρόμου λοιπόν καθώς ο περιηγητής βρίσκεται συνεχώς δίπλα στο βουητό μιας άλλης Κωνσταντινούπολης - έξω από τη πολύχρωμη τουριστική και ιστορική βιτρίνα. Τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός αυτής της πόλης διπλασιάστηκε - έφθασε σχεδόν