Σπήλιος Κολλιόπουλος πεσών...

Εις μνήμην...

Μουσείο Ολοκαυτώματος Καλάβρυτα

Είναι ν' απορεί κανείς με τα λίγα που μπορεί να έχει διαβάσει για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, πως ο ΕΛΑΣ δεν μπόρεσε να προλάβει αυτή τη διαταγή από τον ίδιο τον Χίτλερ, για τη πυρπόληση και θανάτωση όλων των κατοίκων της περιοχής των Καλαβρύτων...

Δεν είχαν πληροφόρηση για το επικείμενο γεγονός; Ως γνωστόν, οι Καλαβρυτινοί είχαν ακούσει τι επρόκειτο να επακολουθήσει και είχαν διαφύγει στα γύρω βουνά. Είχαν αφήσει το βιος και τα σπίτια τους για να κρυφτούν μη πέσουν στα νύχια του Κατακτητή. Ωστόσο παρασυρμένοι από τις διαβεβαιώσεις των Γερμανών πως δεν θα τους πειράξουν κατέβηκαν πάλι στην κωμόπολη έτσι προβάλει το ερώτημα Πως και δεν ενημερώθηκαν για τις κινήσεις τους από τα εντόπια στελέχη του ΕΛΑΣ; πως τους άφησαν να γυρίσουν πίσω ξεγελασμένοι από τις διαβεβαιώσεις των διερμηνέων των Γερμανών;

Η περιοχή όλη ήταν ανταρτοκρατούμενη όπως και το μεγαλύτερο μέρος της ΒΔ Πελοποννήσου. Είχαν προηγηθεί στην περιοχή δράσεις εναντίον των Γερμανών από στελέχη του ΕΛΑΣ. Η τελευταίες τους αντιστασιακές ενέργειες είχαν ξεσηκώσει και την οργή του ίδιου του Χίτλερ που διέταξε την επιχείρηση Καλάβρυτα 1943. Πως έμειναν ανυπεράσπιστοι στο έλεος της δολοφονικής μανίας της μεραρχίας της Βέρμαχτ;

Από το Μουσείο Ολοκαυτώματος ακολουθεί το σύντομο βιογραφικό του εκτελεσθεντος αγοριού Σπήλιου Κολλιόπουλου - ενδεικτικό του φριχτού εγκλήματος για τους υπόλοιπους μάρτυρες του Ολοκαυτώματος. Εις μνήμην λοιπόν:

Σπήλιος Κολλιόπουλος του Κωνσταντίνου Μαθητής, (1924-1943)
Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα από τον Κωνσταντίνο και την Ελένη Κολλιοπούλου το γένος Λερούνη από το Λαγοβούνι. Είχε άλλα πέντε αδέλφια: τον Τάκη (εκτελέστηκε),, τον Γιάννη, τη Γιώτα, τη Μελπομένη και τη Μαρίκα.
«Είχε διαφορετικό χαρακτήρα από τον αδελφό του τον Τάκη. Ήταν ένα έξυπνο παιδί που δεν εκδήλωνε τα συναισθήματά του. Μιλούσε πολύ λίγο και άκουγε πολύ, αξιοποιώντας ό,τι έκρινε ο ίδιος σωστό. Ήταν σοβαρός και δεν ενθουσιαζόταν εύκολα. Αγαπούσε τους ηλικιωμένους και βοηθούσε τους αδυνάτους.
Από μικρός έδειχνε την προτίμησή του στη φυσική ζωή: ήταν παιδί του αγρού. Αγαπούσε τα ζώα και τα περιποιόταν πολύ. Η φύση τον μεγάλωνε. Από μικρό παιδί βοηθούσε, ανάλογα με τις δυνάμεις του, τον πατέρα μας στις αγροτικές δουλειές και προσπαθούσε πάντα να μην κουράζεται η μητέρα μας, την οποία υπεραγαπούσε. Εάν ζούσε, πιστεύω πως θα ήταν πρωτεργάτης στον αγώνα για την ισότητα των δυο φύλων.
Από μικρός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου είχε δείξει την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Ήταν δυναμικός και σταθερός. Δεν ενοχλούσε τους συμμαθητές του και δεν έδινε αφορμές να τον τιμωρούν οι δάσκαλοι. Το μεγάλο προτέρημά του ήταν ότι δεν του άρεσαν τα παιδιά που έλεγαν ψέματα ή πρόδιδαν τους συμμαθητές τους».
(Από το βιβλίο «Το Σχολείο στο Εκτελεστικό Απόσπασμα», Χρίστος Φωτεινόπουλος, Έκδοση Δ.Μ.Κ.Ο. Καλάβρυτα 2004.

Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 13-12-1943 στην Λάκκα του Καπή. 

👉 Από Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος - Καλάβρυτα περισσότερα εδώ

Chopin - March Funèbre