Πικροί Καφέδες
 |  |  |  |
| Σαν Φυτεία του καφέ - Γιάννης Ξανθούλης | Η εποχή των καφέδων - Γιάννης Ξανθούλης | Α΄έκδοση 1992 | Μίμης Βιτσώρης - Νεκρή Φύση ▪ |
Το ‘λεγε η μάνα μου. Έτσι και μεσιάσει η ζωή και τελειώσουν οι ψευτιές κι οι παραπανίσιες κουβέντες, έρχεται η εποχή των καφέδων. Πικροί, γλυκεροί, νερομπούλια, όλων των ειδών οι καφέδες ταιριάζουν σ’ αυτή την εποχή...
Ο Γιάννης Ξανθούλης είναι ένας σημαντικότατος σύγχρονος πεζογράφος. Με το βιβλίο του αυτό καταδύεται στην εποχή των αναμνήσεων που είναι βαθειά κρυμμένες αλλά όχι χαμένες. Είναι γνωστό πως στο μυαλό του ανθρώπου όλα εγγράφονται με την παραμικρή λεπτομέρεια. Αρκεί η επιλεκτική μνήμη του Προυστ ▪ για να ανασυρθούν απ' το βαθύ συρτάρι των αναμνήσεων μας...
(Απόσπασμα) Δε γνώριζα γι’ αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση, όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ’ τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το «κάτι» ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην Εποχή των Καφέδων, μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή ενός αρχαίου πόνου. Πόνος παραμορφωμένος απ’ το διεγερτικό εξωτισμό του καφέ και τις διαδρομές που επιβάλλει αυτή η νόθα εποχή, σφήνα στις άλλες.
▪ Περισσότερα για Προυστ και "Επιλεκτική μνήμη", εδώ - Βιτσώρης Σχετικό άρθρο "Πεσμένα Στάχυα" εδώ
😇 Τοποθεσία βιβλίου εδώ
Στην «Εποχή των Καφέδων», στο πλέον αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα, όπως το αποκαλεί ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Γιάννης Ξανθούλης κι η οικογένειά του περνούν το τρίτο τους κατά σειρά καλοκαίρι, σε μια ερημική και ειδυλλιακή τοποθεσία κοντά στην Αθήνα μεν, αλλά μακριά από την αποπνικτική της ατμόσφαιρα και τους αποπνικτικούς της ανθρώπους. Απομονωμένα, σε ένα κομμάτι γης πλάι στη θάλασσα, τα τρία σπίτια του «12» διατηρούν καθένα την ιδιωτική του ζωή πίσω από κλειστά παντζούρια, μοιράζονται όμως καθημερινές συνήθειες, φόβους του αύριο και αναπολήσεις του χθες. Αναπολήσεις και μια γλυκιά νοσταλγία για μια ξεχασμένη από χρόνια φιλία των προεφηβικών χρόνων του συγγραφέα, με κάποιον «θαρραλέο», Θεσσαλονικιό Ερυθροσταυρίτη, τον Ερμή, που έγινε σημείο αναφοράς στις διακοπές όλων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκείνο το καλοκαίρι.
Σχόλια