Ο Θρίαμβος του Κακού

Ο Θρίαμβος του Κακού - Ο Ζητιάνος Τζιριτόκωστας

Triumph of the Evil (Beggar Tziritocostas)

Ο Ζητιάνος - Ανδρέας Καρκαβιτσας

Ο Ζητιάνος - εκδόσεις Polaris

Η Δαιμόνια Μηχανή βρίσκεται υπεράνω των πάντων και όλα τα καθοριζει• αυτή είναι η Ανώτερη Δύναμη —Jean Cocteau Δαιμόνια Μηχανή ▪

Ανδρέας Καρκαβίτσας - Ο Ζητιάνος
Κώστας Τζιρίτης Ο Κώστας Τζιρίτης και Τζιριτόκωστας, κατά τη συνήθεια που έχουν στη Ρούμελη να σμίγουν το επίθετο με τ' όνομα, ήταν από τόπο που συμμαζώνει στα στενά του σύνορα όλη την ασυμμάζευτην ιστορια της ελληνικής ζητιανιάς. Στην εποχή του εσυνήθιζαν εκεί όταν οι ακμαίοι άντρες έλειπαν στα ταξίδια και οι γυναίκες έξω στις περίγυρα κρεμνόραχες εβολάκιαζαν τα φθισικά αραποσίτια τους, οι εβδομηντάρηδες να συνάζουν τα παιδιά στο χοιροστάσι και να τα γυμνάζουν στης ζητιανιά τα καμώματα. Κάτω από τ' ασπρόμαλλα εκείνα μέτωπα, που εταπείνωσεν ο πολυκαιρινός εξευτελισμός, κάτω από τα πρόσωπα εκείνα, που παρμορφωμένα επέτρωσεν η αδιάκοπη πλαστοπροσωπία - εμπρός στις σακατεμένες κορμοστασιές, που παράλλαξεν όχι του χρόνου το γοργοτρέξιμο, όχι της αρρώστιας η κρυφή ενέργεια, όχι του καιρού η ξαφνική επιρροή, αλλά το πείσμα, εγυμναζόταν η νεολαία, η ελπίδα και η χαρά το χωριού, να είναι άξια, αν όχι καλύτερη των πατέρων της. Ο Κουτσοκουλόστραβος χορός ήταν το κυριότερο γύμναμα εκείνες τις μέρες. Τα παιδιά, κρατώντας και από ένα μπαστούνι, εγύριζαν χεροπιαστά κι επροσποιούνταν από μια σωματική βλάβη. Ένα έκανε τον κουτσό κι ανεβοκατέβαζε το κορμί του σε κάθε βήμα, σαν το έμβολον ανάμεσα στα μετάλλινα πλευρά της τρόμπας. Άλλο έκανε τον θεότυφλο κ' εβημάτιζε ρίχνοντας εμπρός το μπαστούνι, πασπατεύοντας με την άκρη του τη γη, μήπως τύχη άξαφνω ψήλωμα ή λάκωμα, κρεμνός ή όχτος, κοτρώνηή κορμόδενδρο και πέση και τσακιστή ο ταλαίπωρος! Κ' έδειχνε ζωγραφιστή στο πρόσωπο του την αμφιβολία και τον τρόμον ενός τυφλού. Τρίτο έκανε τον παράλυτο - ακουμπούσε΄στη γή τις δύο παλάμες, εσήκωνε με πηδήματα γοργοπόδαρου λαγού τα νεκρά κι αλύγιστα ποδάρια του, σύνωρα ψηλώντας τα μάτια καθαρά και άδολα και χύνοντας στο δροσοπεριχυμένο πρόσωπο θλίψην ήμερη και ασκητικήν υπομονή στου Θεού το θέλημ, του δικαιοκριτη και παντοδύναμου. Άλλο νεραϊδοπαρμένο τάχα, εψήλωνεν ολόρθο το κορμί κ' εβάδιζε με ολότρεμο σώμα, κάνοντας ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω και τρία δεξιά, αριστερά τέσσερα - ήθελεν εκεί να πάει κ' επήγαινεν αλλού εδοκίμαζε να γυρίσει δεξιά και αριστερά εγύριζεν επροσπαθούσε να συμμαζέψει τα σκέλια του που τ' άνοιγε να διπλώση τα χέρια του και τ' άπλωνε ξύλα ξερά κ' εβημάτιζε με τρέμουλα όλων των μελών, λες και είχε τους αρμούς ξεχαρβαλωμένους. Άλλο έλεγε πως του πήραν οι νεράιδες στη ρεματιά της Κάναλης τη φωνή από φθόνο και άπλωνε το λαιμό του κ' εσούφρωνε τα χείλη με αγώνα, θέλοντας να λαλήση και βγάζοντας ανατριχιαστικόν ούρλιασμα μεσ' απ' τον στενόχωρο λάρυγγα του. Άλλο έκανε τον μονοπόδαρο κ' εταλάντευε το σώμα του ανάμεσα στις πατερίτσες, σαν βρωμερό κουρέλι στο ανεμοφύσημα. Και άλλα δέκα-είκοσι έκαναν άλλες δέκα-είκοσι αρρώστιες σωματικές, πολλές υπαρκτές και πολλές ανύπαρκτες ακόμα στον κόσμο.

Ο Ζητιάνος Ανδρέας Καρκαβίτσας (Τα παιχνιδια των παιδιών)

Από τον Εκδότη: Χρησιμοποιώντας γλώσσα που συναιρεί αριστοτεχνικά τη δημοτική με το λαϊκό ιδίωμα, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας θρυμματίζει την «κρούστα» της ηθογραφίας και προχωρά σε ανελέητη και καυστική κριτική της ελληνικής κοινωνίας των καιρών του. Ταυτόχρονα, δημιουργεί απόλυτα ρεαλιστικούς και με εντυπωσιακό ψυχογραφικό βάθος χαρακτήρες, με τον Τζιριτόκωστα, που παραπέμπει στον λαϊκό μύθο του περιπλανώμενου διαβόλου, να αναδεικνύεται μία από τις εμβληματικότερες «φιγούρες» της νεοελληνικής γραμματείας. Εν τέλει, ο συγγραφέας συνθέτει τη σκοτεινή τοιχογραφία μιας κοινωνίας που βρίσκεται στα σύνορα του «παλιού» και του «νέου», ενώ με τον τελικό θρίαμβο του Κακού υπενθυμίζει ενοχλητικά τη διαρκή οδύνη της ανθρώπινης φύσης

Εκδόσεις Polaris Σειρά Κόμικς Εικονογράφηση Kanellos Cob 👉
▪ Ζαν Κοκτώ [Ο άστατος πρίγκηπας εδώ]